Έχει αποκαλυφθεί πλέον ξεκάθαρα πως τα όργανα της Νέας Τάξης χρησιμο
ποιούν ως προσφορότερο και αποτελεσματικότερο μέσο για την επίτευξη των σκοπών τους τα σχολικά βιβλία, επιδιώκοντας οι μελλοντικές γενιές να μεγαλώσουν χωρίς εθνική μνήμη επιχειρώντας να διαβρώσουν την ΕΘΝΙΚΗ μας ΠΑΙΔΕΙΑ πλαστογραφώντας την Ιστορία μας και κατηχώντας τις νέες γενιές με όλες τις προοδευτικές διεθνιστικές αρλούμπες. Κι εδώ θέλω να συγχαρώ το νέο Υπουργό Παιδείας ο οποίος μίλησε περί της αναγκαιότητος και σπουδαιότητος της Εθνικής Παιδείας: <<Εθνική Παιδεία δεν είναι η αντιγραφή ξένων προτύπων, η κλωνοποίηση άλλων πολιτισμών. Είναι η εξέλιξη του δικού μας ζωντανού πολιτισμού>>. Κραυγαλέα περιστατικά υπήρξαν το προ ολίγων ετών βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Λυκείου που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και για όσα προσβλητικά ανέφερε περί του αγώνα της θρυλικής Ε.Ο.Κ.Α, και τελευταίο κρούσμα το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού. Και βέβαια αυτά δεν είναι τα μόνα κρούσματα, αλλά δημιουργήθηκε αρκετός θόρυβος λόγω του μεγέθους της πρόκλησης. Και αντί να ψάχνουμε να βρίσκουμε τα «ελαττώματα» (sic) των σχολικών βιβλίων θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε αν υπάρχουν επί τέλους σχολικά βιβλία τα οποία δεν περιέχουν ανακρίβειες και δεν προκαλούν!Στο σχολικό βιβλίο του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας για την Γ’ Γυμνασίου, στην 4η ενότητα με τίτλο «Ενωμένη Ευρώπη και Ευρωπαίοι Πολίτες», σελ 65, φιλοξενείται κείμενο για ανάλυση και συζήτηση του πρώην ...καταλληλότερου και κακή τη τύχει πρωθυπουργού της πατρίδας μας, του φανατικού μισέλληνα και εθνικού ολετήρα Σημίτη, με τίτλον «Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνική ταυτότητα» όπου αναφέρονται τα εξής ανόητα πλην επικίνδυνα προπαγανδιστικά:
<<Η εξέλιξη προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν μάλιστα τελικός στόχος είναι η δημιουργία μιάς Συνομοσπονδίας, προκαλεί τον φόβο μήπως οδηγήσει στην απώλεια των εθνικών μας ιδιαιτεροτήτων (σ.σ: ιδιαιτερότητες έχεις εσύ και όλη η σου η φάρα), της ταυτότητάς μας (σ.σ: τι ταυτότητας; Της αστυνομικής; Της ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ρε ηλίθιε και κομπλεξικέ, ντρέπεσαι να το πείς!). Οι κίνδυνοι για την ταυτότητά μας (σ.σ: γιατί, σε πήρε ο πόνος;;;;) δεν προέρχονται από την διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η επέκταση της αγοράς, η ανάπτυξη των επικοινωνιών, η διασύνδεση των τοπι
κών κοινωνιών με τον περιβάλλοντα διεθνή χώρο, έχει οδηγήσει τόσο στην τυποποίηση των πολιτιστικών προϊόντων, όσο και στην απόλυτα ελεύθερη διακίνησή τους πέρα από τα εθνικά σύνορα. Είμαστε όλοι εκτεθειμένοι σε αληθινό βομβαρδισμό πολιτιστικών προϊόντων που διαμορφώνονται σύμφωνα με τη διεθνή διαφημιστική προβολή. Τα κράτη-έθνη δεν ανέκοψαν, αλλά αδιαφόρησαν γι’ αυτή την εξέλιξη. Η Ελλάδα την ενίσχυσε μάλιστα έμμεσα με ιδεολογικό προσανατολισμό με μια διαστρεβλωμένη και γι’ αυτό χωρίς απήχηση (σ.σ: χαίρεσαι, εεε;;ε) ελληνική και χριστιανική παράδοση (σ.σ: πρέπει να γέμισες σπυριά μεγάλε από την αλλεργία σου) και με αδιαφορία προς τον παραδοσιακό λαϊκό πολιτσμό (σ.σ: τι είναι τούτο ρε παιδιά;;; τι θέλει να πεί ο ποιητής;;; εγώ δεν ξέρω κανέναν άλλο παραδοσιακό πολιτισμό πάντως). Η αντιμετώπιση αυτής της εξέλιξης, δεν πραγματοποιείται με προσήλωση στις παραδοσιακές εθνικές, θρησκευτικές ή άλλες ιδιαιτερότητες, που δήθεν κινδυνεύουν και με άρνηση της συμμετοχής στις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Χρειάζεται να δώσουμε μέσα από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις στην πολιτιστική μας ζωή μια διαφορετική διάσταση και δυναμική. Η ιδιαιτερότητά μας και οι παραδόσεις μας θα αποκτήσουν τη δυνατότητα αντίστασης και θα κρατηθούν ζωντανές, εφόσον αποτελέσουν για μας και για τους άλλους δημιουργικό στοιχείο, εφόσον συνδεθούν με τα σύγχρονα ρεύματα πέρα από τα σύνορα. Η συμμετοχή μας στην αναζήτηση νέων ιδεών και νέων τρόπων έκφρασης θα ισχυροποιήσει και θα εμπλουτίσει την ταυτότητά μας. Η δύναμή μας θα προέλθει όχι από τα τείχη που θα ορθώσουμε γύρω από τη χώρα, αλλά από την ικανότητα μας να κάνουμε την δική μας προσφορά πηγή έμπνευσης. Οι ευρωπαϊκές εξελίξεις δεν οδηγούν στην «κόλαση του πολιτισμού». Εξασφαλίζουν, απέναντι στην καταθλιπτική ομοιομορφία που επιβάλλουν οι δυνάμεις της αγοράς, τη δυνατότητα υπεράσπισης της διαφορετικότητας των λαών. Εξασφαλίζουν επίσης τη συνεργασία στη συνέχιση της ευρωπαϊκής παράδοσης που πηγάζει από την αρχαία Ελλάδα, που διαμόρφωσε τη σύγχρονη Ευρώπη, και ανήκει σε κάθε έθνος χωριστά, και ταυτόχρονα σε όλα μαζί>>. Κώστας Σημίτης, Εθνικιστικός λαϊκισμός ή εθνική στρατηγική; Εκδ. Γνώση, 1992.Αυτά λοιπόν, τη στιγμή που νεοδημοκράτες και μη είχαν ψηφίσει τον Καραμανλή για να απαλλαχτούν από το Σημίτη, και αυτοί τους τον φόρτωσαν ...διδακτέο στα παιδιά τους. Αλλά για πες μας ρε Σημίτη, αφ’ ου σε πήρε ο πόνος και νοιάζεσαι τόσο πολύ για την ελληνοχριστιανική μας παράδοση η οποία έχει διαστρεβλωθή και δεν έχει απήχηση, δίδαξέ μας εσύ την γνήσια ελληνοχριστιανική παράδοση, πες μας πώς να την ξαναβάλουμε στο σωστό δρόμο αφ’ ου έχει διαστρεβλωθή. Αλλά δε φταίει αυτός, φταίνε αυτοί που μας τον επιλέξανε ώστε να μορφωθούνε τα ελληνόπαιδα με τις απόψεις αυτουνού και να διαφημίσουν έμμεσα και τα σκουπιδοβιβλία του. Αλλά το κακό δε σταματάει εδώ, γιατί μετά το πέρας του κειμένου αυτού, η συγγραφική ομάδα θέτει ορισμένα προπαγανδιστικά ερωτήματα ώστε να γίνει σχετική συζήτηση στην τάξη:
<<Ερωτήσεις κατανόησης:
1. Στη σύγχρονη εποχή, ο κίνδυνος να χάσουν τα έθνη την ιδιαίτερη πολιτιστική τους ταυτότητα είναι πραγματικός ή φανταστικός; Από που προέρχεται ένας τέτοιος κίνδυνος;
2. Μπορείτε να αναφέρετε μερικά παραδείγματα από τη δική σας εμπειρία που να δείχνουν την τάση πολιτισμικής ομογενοποίησης των σύγχρονων κοινωνιών; (σκεφτείτε π.χ τους τομείς της διατροφής, της τέχνης, της ενδυμασίας, του τρόπου ζωής κ.λπ)
3. Με ποιόν τρόπο, σύμφωνα με το κείμενο, μπορεί η Ελλάδα να κρατήσει ζωντανή την ιδιαίτερη πολιτιστική της ταυτότητα;>>
Φυσικά σιγά μη θέτανε ερωτήματα που να διαφωνούν με το πνεύμα του κειμένου. Επιθυμούν να απονευρώσουν το φρόνημα του λαού και να του πασάρουν τα μελλοντικά σχέδια που έχουν επεξεργαστή εις βάρος μας σαν τετελεσμένα γεγονότα και πραγματικότητα, για την οποία δεν ερωτούν καν αν είναι σύμφωνοι και αν αυτό αποτελεί μονόδρομο. Ευριπίδη Στυλιανίδη, έκανες την αρχή. Τώρα ξήλωσέ τα όλα τα βιβλία και δώσε εντολή να γραφούν από την αρχή πάνω στις αξίες που πιστεύεις, τίποτα άλλο δηλαδή πέρα από την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης τηρώντας επί τέλους το Άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος που αναφέρει: <<>>.
